LIBIUSZA
 |
| AI 2025 |
Rozumiem teraz twój zamysł sokoli!
Buduj więc Miasto! Stawiaj z głazów mury!
Lecz powiedz, czemu tu właśnie, w tej ziemi,
gdzie niektórego troską trapi smętną?
PRZEMYSŁAW (powstając)
Widzisz Mołdawę, kraju żywe tętno,
co ziemi cielsko krwią zasila świeżą?
Tu się jej źródeł mnogość wszystka pleni,
tu nurty jej rozlewną płyną szerzą.
Zaś niżej z Łabą połączywszy wody,
wraz z nią koryto w owych górach porze,
co od nas dzielą teutońskie narody
i z nią, jak mówią, bieży współ aż w Morze.
Stanie tu miasto, my ściosamy łodzie,
wypełnimy je bogactwem naszych spichrzy,
srebrem i złotem - i wyślemy po wodzie.
[...]
a jako Próg do przyszłych chwał Kościoła
niechaj się Pragą miasto nasze zowie.
[...]
LIBIUSZA
Dobrym jest człowiek, ale w działaniu zamieci
i trosk bez liku rzeczy związek traci,
że mu się w złudnej jawi świat postaci.
Zmilka w nim serce, bo je wrzaskiem, zbrodnią
przytłumia życie pełne walk i zgrzytu.
Franz Grillparzer (z dramatu historycznego Libiussa, 1848)
przł. J. Mirski, Tarnopol, 1913
