grudzień 1818 r. – ukazało się słynne dzieło Artura Schopenhauera Świat jako wola i przedstawienie (z datą 1819 r.). Praca ta podzielona jest na cztery księgi, poświęcone kolejno: epistemologii, ontologii, estetyce i etyce. Według Schopenhauera wszystkie obiekty percepcji stosują się do poczwórnej zasady racji dostatecznej wyrażonej w: formie fizycznej, formie matematycznej, formie logicznej i formie moralnej. Forma fizyczna jest zasadą stawania się, forma matematyczna jest zasadą bytu, logiczna – zasadą poznania, zaś forma moralna stanowi zasadę działania. Schopenhauer negatywnie odnosił się do ciągłego dążenie człowieka do zaspokajania pragnień w celu stłumienia cierpienia, do czego skłania indywidualna, stale szukająca spełnienia wola.