Film Seinfelda Pop-Tart Unfrosted w serwisie Netflix to wstyd

Dorastając, lubiłem Pop-Tarts. Nie sądzę, żeby było to szczególnie nowatorskie uczucie u amerykańskiego dziecka; to pyszne małe kwadraciki ciasta i mazi owocowej, zapakowane w srebrzyste saszetki, jak kostki przyjaznej dzieciom kokainy. Podobnie jak wiele dzieci (i niektórzy dorośli) nigdy nie myślałem o tym, iż coś, co lubię, może być dla mnie złe, aż pewnego dnia w ósmej klasie pani Schenck zobaczyła, jak jedno z nas otwiera paczkę i powiedziała: „No cóż, ma zerową wartość odżywczą w Pop-Tart.” Być może myślała, iż ​​wstyd zmieni nawyki grupy smukłych nastolatków. Pop-Tarty nie są jednak domeną nikogo, kto chociaż w najmniejszym stopniu interesuje się wstydem.

Nieszronione, wyprodukowany przez Netflix debiut reżyserski Jerry’ego Seinfelda, jest luźno oparty na szalonej historii powstania Pop-Tarts. Seinfeld, który jest także współautorem scenariusza filmu, występuje w roli Boba Cabany, dyrektora ds. marketingu firmy Kellogg, luźno opartego na dyrektor ds. przemysłu spożywczego William Post. Z pomocą Melissy McCarthy w roli byłej naukowca NASA, Donny Stankowski, Cabana otrzymuje zadanie wyprzedzenia na rynku konkurencyjnej firmy Kellogg, firmy Post Cereals, dzięki ciasta o trwałym przechowywaniu – produktu, który zmieni świat śniadań w 1963 roku. Właściwe rzeczyale o innowacjach w zakresie przekąsek korporacyjnych i bawiąc się absurdem, jaki sugeruje to założenie.

Pojawia się szereg morderców znanych zabawnych ludzi, którzy robią co 30 sekund, począwszy od Hugh Granta w roli divy Tony’ego Tygrysa (grającego na jego reputację w świecie rzeczywistym) do Drew Tarvera Pozostałe dwa grając Popa, jedną z elfów-maskotek Rice Krispies (odgrywając reputację jego postać Pozostałe dwa). To całkiem rodzinna impreza, choćby jeżeli większość dowcipów przelatuje dzieciom nad głowami. Jak zaznajomione są Twoje dzieci powstanie 6 stycznia?

Oczywiście założenie brzmi głupio. choćby głupie. Ale Seinfeld nie daje tego po sobie poznać. Nieszronione Akcja toczy się w szybkim tempie, jest odważnie zagrana, a scenariusz, napisany wspólnie przez Spike’a Ferestena, Andy’ego Robina i Barry’ego Mardera, nie zawiera ani odrobiny samoświadomości. Czasami jest to też zabawne, choćby jeżeli jest to przygnębiający, wulgarny mały projekt.

Nie ma aspektu amerykańskiego doświadczenia, którego nie można przenieść na produkt. Jest to jedna z podstawowych zasad reklamy — najlepszym sposobem na sprzedaż jest powiązanie tego z tym, co jest drogie odbiorcom. Ale ostatnio Hollywood, desperacko próbując zdobyć znaną własność intelektualną, która zagwarantuje widownię, również włączyło się w tę akcję. Rozważać: Płonące gorąco obracając paczkę Cheetos w pean na cześć wyidealizowanego doświadczenia imigrantów bootstrap, lalka Barbie jako traktat pop-feministycznyLub Powietrze jako żałobę za monokulturę. To żenujące kierować kulturę przez ten pryzmat ciągle szukać nowych sposobów poślubić ludzkie doświadczenie z gównem, które można kupić.

Zestawienie Nieszronione w porównaniu z innymi filmami z rozwijającego się kanonu mitologii produktów, nie jest tak oczywiste, co Seinfeld próbuje osiągnąć poprzez swoje filmowe wybryki polegające na gag-a-minutę. Ale są kropki, które należy połączyć. Bob Cabana, żartując, nieustannie czerpie inspirację z pary przedwcześnie rozwiniętych dzieci, które nurkują w śmietnikach w Post Cereals wyłącznie dla pośpiechu, podjadając resztki nadzienia i inne jadalne śmieci wyrzucane przez firmę. Cabana i jego koledzy z Kellogg’s i Post to marionetki firmowe, którym nie przeszkadza idealizm. Chcą po prostu wygrać wojnę na śniadanie i chętnie wrzucają na półki supermarketów cukier i inne dodatki o trwałej trwałości, jeżeli to wpłynie na sprzedaż soków. Podobnie nie mogą się doczekać, aż posmarują im dłonie – podpisują umowy ze wszystkimi, od Nikity Chruszczowa (Dean Norris) po agenta FDA (Fred Armisen) – aby ich najnowszy eksperyment kulinarny trafił na amerykańskie stoły.

Zdjęcie: John P. Johnson / Netflix

Pomimo przyjaznej dla rodziny okleiny, Nieszronione jest dziełem zdecydowanie cynicznym. Wyjdź poza cukierkowy blask ciepłych zdjęć, a obraz stanie się ponury. Tak jak Pop-Tarty pochodzą od reżyserów studiujących śmieci, tak desperacja Hollywood w poszukiwaniu znośnej własności intelektualnej oznacza, iż ​​studia chętnie rzucają zielone światło na dosłownie śmieci. Co to znaczy, iż Jerry Seinfeld – człowiek, który nie musi pracować ani jednego dnia w swoim życiu, jeżeli nie chce, facet w tej chwili znany głównie z po prostu spędzać czas — powraca z filmem, który udowadnia, iż ​​Hollywood da zielone światło filmowi o każdej starej marce, bez względu na to, jak absurdalny będzie?

Okazuje się, iż niewiele. Według samego Seinfelda Nieszronione jest jedynie ćwiczeniem w ciepłej głupocie, wynikają z ponurych początków pandemii Covid-19 I A bardzo długo utrzymujący się żart w stand-upie o tym, ile euforii sprawił mu ten poczęstunek, gdy był dzieckiem. Tak samo szanowany jak w komedii, jego materiale tak naprawdę nigdy nie polegało na naciskaniu przyciskówniezależnie od tego, co by powiedział o tym, jak Kultura komputerów osobistych utrudnia biznes komediowy.

Rzecz w tym, iż żart Seinfelda z Pop-Tartem jest słuszny. Pop-Tarty Do sprawić, iż poczujesz się dobrze. Są gorące i słodkie i mają odpowiednią wielkość, aby delektować się nimi, nie czując się z tego powodu zbyt źle. przez cały czas od czasu do czasu dostaję dla siebie pudełko Pop-Tartów, tak jak ktoś, kto rzucił palenie, może pozwolić sobie na luzie. Jedząc Pop-Tart, mogę na chwilę zapomnieć o sobie. To miłe uczucie. Nieszronione nie chodzi o to uczucie. Chodzi o produkt. Film przedstawia miesiące nieprzerwanej pracy setek ludzi, w tym wielu najbardziej utalentowanych i rozpoznawalnych nazwisk w swojej dziedzinie, w służbie historii pozbawionej satyrycznego zabarwienia ani ludzkich powiązań. Bierze całą przyjemność, jaką można czerpać z Pop-Tarta, i dławi się nią.

Nieszronione jest teraz transmitowany strumieniowo w serwisie Netflix.