Festiwal Młodego Widza ALE KINO! już od 23 listopada: Nie przegapcie tych filmów

Jaśmina Wójcik pozostaje jednym z najciekawszych głosów na polskiej scenie dokumentalnej. Po fascynującej "Symfonii fabryki Ursus" reżyserka wraca z kreacyjnym "Królem Maciusiem pierwszym". Nawiązująca do słynnego dzieła Janusza Korczaka filmowa wyprawa do krainy dzieciństwa okazuje się tylko na poły idylliczna. Beztroskie zabawy bohaterek nawiedzają bowiem echa niepokojów, jakimi pulsuje "dorosła" rzeczywistość. Wójcik, wykorzystując cały wachlarz kinowych środków wyrazu, pokazuje dzieci jako osoby głęboko przeżywające świat: w całej jego rozpiętości.

Po kolejnym wyrzuceniu z rodziny zastępczej 17-letni Christy nie ma dokąd pójść. Ostatnią osobą, która decyduje się mu pomóc, jest jego przyrodni brat - młody ojciec mieszkający z partnerką i niemowlęciem. Dla Christy’ego oznacza to konieczność odnalezienia się w obcym domu i zmierzenia się z rodzinną przeszłością, o której dotąd wiedział niewiele. Nagrodzony Grand Prix Berlinale film Brendana Canty’ego, oparty na jego własnej krótkometrażówce, zestawia doświadczenia dwóch braci próbujących zrzucić z barków z ciężar trudnego dzieciństwa. Choć twórca sięga po motywy ważne dla społecznie zaangażowanego kina z Irlandii i Wielkiej Brytanii - ubóstwo, ryzyko zejścia na przestępczą ścieżkę, poczucie egzystencjalnego zakleszczenia - to koncentruje się przede wszystkim na bohaterach. W surowej scenerii Cork znajduje miejsce zarówno na humor jak i na empatię, która pozwala dostrzec w tej ponurej rzeczywistości przestrzeń na nadzieję.

Hayao Miyazaki, współczesny gigant animacji i jedyny twórca, który potrafi narysować wiatr tak, iż czujemy go na twarzy, od lat opowiada światu, iż natura ma magiczną moc. Jego filmy – od "Mojego sąsiada Totoro" po "Księżniczkę Mononoke" i "Spirited Away" – działają jak baśnie, w których czary przykrywają bardzo realny lęk o planetę. Dokument o nim pokazuje, skąd bierze się ta wizja: z życia przechodzącego przez epoki wojen, katastrof i ludzkich konfliktów, które twórca filtruje przez czułość do drzew, zwierząt i dziecięcej wyobraźni. Miyazaki widzi naturę nie jako dekorację, ale jako bohatera mądrzejszego od ludzi. Rozmowy z Philippem Descolą, Timothym Mortonem oraz najbliższymi współpracownikami – Gorō Miyazakim i Toshio Suzukim – odsłaniają, jak niezwykła osobowość reżysera kształtuje cały ten świat.

Jest rok 1954. Na ekranach kin rządzi ogromny jaszczur. Wybudzony za sprawą prób jądrowych robi sobie pieszą wycieczkę przez Japonię. A iż jest ogromnym potworem, pozostawia za sobą zniszczenie. Ludzie próbują powstrzymać monstrum, bezskutecznie... Tak narodziła się legenda. Teraz, dzięki Międzynarodowemu Festiwalowi Filmów dla Młodej Widowni Ale Kino!, możecie zobaczyć kultowe dzieło Ishirô Hondy na wielkim ekranie. Przez ostatnie 70 lat Godzilla przeszła wiele zmian. Ci, którzy znają potwora ze współczesnych cykli japońskich lub amerykańskich, mogą być zaskoczeni tym, jak bardzo te wersje różnią się od oryginału, a jednocześnie jak wiele z pierwotnego filmowego mitu wciąż żyje w kinie XXI wieku.

"LARP. Miłość, trolle i inne questy" pozostaje na tle polskiego kina projektem wyjątkowo osobnym. To uczucie odświeżenia reżyserujący film Kordian Kądziela osiąga jednak nie tylko dzięki bijącemu serduchu do portretowanej przez siebie subkultury. Jego film przyciąga przede wszystkim wrażliwym portretem współczesnych nastolatków, nareszcie podglądanych z luzem i zrozumieniem, a nie zdystansowaną reżyserską wyższością. W swoim tekście nasz recenzent napisał: Postawienie na postkabaretową estetykę spopularyzowaną na Youtubie przez Grupę Filmową Darwin czy internetowe seriale, takie jak "Nieprzygotowani", może męczyć niektórych widzów, wszak skumulowane żarty nie zawsze i nie do każdego będą trafiać. W tę pułapkę wpadł chociażby tegoroczny "Wujek foliarz", którego ciągnące się gagi przeplatane milionem zwrotów akcji sprawiały, iż całość stawała się chwilami morderczo nużąca. "LARP" ratuje się przed tym losem silnym kręgosłupem fabularnym, zbudowanym ze sprawdzonych klisz kina coming of age. Dzięki temu całość utrzymuje tempo, strukturę i co za tym idzie – zainteresowanie widza.