Death Metal • Diskord

No elo, dzisiaj trochę bardziej techniczno-progresywny temacik. Norweski Diskord nakurwia łamańce od 1999 roku i może pochwalić się kilkoma pomniejszymi wydawnictwami oraz trzema długograjami. Od jakiegoś czasu mam ochotę na death metalowe dziwactwa, ale z zastrzeżeniem, iż to jednak ma być METAL a nie matematyka kwantowa.
Zespół znam już od jakiegoś czasu, ale wcześniej jak sobie przeleciałem przez dyskografię, to kompletnie mi to granie nie weszło, możliwe, iż dlatego, iż wtedy jeszcze nie skończyłem matematyki na Oxfordzie. Teraz w sumie też nie skończyłem, ale większe osłuchanie w takich klimatach i też ciągła ewolucja gustu doprowadziły mnie do chęci powrotu do ich muzyki.

I tak sobie od paru dni napierdalam wspomniane wcześniej mniejsze lub większe odjazdy śmierć metalowe a pomiędzy nimi, jednym z najczęściej puszczanych jest debiutancki album bohaterów tematu. Doomscapes, bo taki jego tytuł bardzo mi na dzisiaj wchodzi. Jak wspomniałem na początku posta, ta granica matematyczno-technicznego grania jest u mnie w momencie, kiedy napierdolunek ustępuje w ogólnym rozrachunku dysonansowo-awangardowej progresji. Na debiucie Diskord, w moim odczuciu, czegoś takiego nie ma, bo chociaż cała płyta jest zakręcona jak słoik z wekami, to jednocześnie NAKURWIA METAL ŚMIERCI aż miło. Ciężar, miażdżące blasty, ostre niczym żyletki riffy, nie-mój-ulubiony, ale pasujący do całości warkot wokala a wszystko przystrojone multum zmianami temp, niecodziennymi czasowymi sygnaturkami momentami wręcz jazzowo-kwaśnymi, wplecionymi w struktury motywami. Na całe szczęście, płyta adekwatnie ani na moment się nie rozjeżdża, a chwilami, tak jak np w przedostatnim utworze napierdala jeszcze większą dzicz.

Do kolejnych muszę przysiąść, chociaż jak sobie z rozpędu puściłem np drugi pełniak pt Dystopics to już długie włosy i piny poszły w kąt a wjechały na pełnej wykłady na auli. To znaczy styl się nie zmienił jakoś strasznie, ale już takiego wkurwionego łomotu nie stwierdziłem. Niemniej dopuszczam myśl, iż może po prostu muszę się dokształcić na jakimś ścisłym kierunku, żeby należycie docenić. Ale nic to, wracam do słuchania Doomscapes. Do zobaczenia na sesji, przyjaciele!


Dyskografia:
2001 - Demo 2001 [demo]
2003 - Aural Abjection [demo]
2005 - hdfh [EP]
2007 - Doomscapes
2010 - Oslo We Rot [split]
2011 - Dystopics [demo]
2012 - Dystopics
2014 - Oscillations [EP]
2021 - Degenerations
2024 - Bipolarities [split]

Skład:
Hans Jørgen Ersvik - Drums, Vocals (1999-present) Brainshock, Impugner, ex-Grind Crusher, ex-Infanticide
Eyvind Wærsted Axelsen - Bass, Vocals (2000-present) Okular, ex-Grind Crusher, ex-GHSS, ex-Defect Designer
Dmitry Sukhinin - Guitars, Vocals (2015-present) Defect Designer, ex-Wyverna, ex-Coldflesh
iframe
iframe
https://diskord.bandcamp.com/album/degenerations
https://diskord.bandcamp.com/album/bipolarities

MA: https://www.metal-archives.com/bands/Diskord/19920
BC: https://diskord.bandcamp.com/

Statystyki: autor: DiabelskiDom — 12 min. temu

---