Damon Locks & Rob Mazurek – New Future City Radio

nowamuzyka.pl 1 rok temu

I nie jest to „Radio Ga Ga”.

Bez jakiegokolwiek naciągania można stwierdzić, iż spotykają się tu dwaj dobrzy przyjaciele wywodzący się ze sceny chicagowskiej. Damon Locks (artysta wizualny, pedagog, wokalista, muzyk, didżej) wielokrotnie pojawiła się na płytach Roba Mazurka (trębacza, kompozytora, malarza, artysty audiowizualnego) i jest postacią niezwykle istotną dla chicagowskiego undergroundu, gdzie zaczynał jeszcze pod koniec lat 80. z zespołem Trenchmouth. Po drodze oczywiście było mnóstwo innych projektów o bardzo rozpiętej skali różnorodności – od nauczania osadzonych w więzieniu o zaostrzonym rygorze w Stateville, po wyprodukowanie dziesiątek okładek albumów, w tym dla International Anthem (m.in. Makaya McCraven, Hear In Now, Irreversible Entanglements, Jaimie Branch).

W 2018 roku Locks rozpoczął prace nad nowym przedsięwzięciem Black Monument Ensemble i jednocześnie debiutanckim albumem zatytułowanym „Where Future Unfolds”, który ukazał się rok później. Polecam i odsyłam do mojej recenzji tego wydawnictwa na łamach NM. Po dwóch latach ujrzał światło dzienne jego drugi longplay „Now”. Nie dodałem, iż oba opublikowała wytwórnia International Anthem.

Jestem przekonany, iż nie muszę jakoś specjalnie przedstawiać Mazurka czytelnikom Nowej Muzyki, ponieważ stale ukazują się recenzje jego kolejnych projektów. W marcu tego roku przybliżałem najnowsze dzieło grupy prowadzanej przez amerykańskiego eksperymentatora, chodzi o Exploding Star Orchestrę i materiał „Lightning Dreamers”.

Czymże zatem jest „New Future City Radio”? Ich dźwiękowe spotkanie przybrało format pirackiej stacji radiowej, taki mashup, ale nie do końca, bo chyba jednak bardziej tzw. mixtape. W zasadzie „New Future City Radio” jest naturalną wypadkową czy konsekwencją wieloletnich działań obu artystów. Locks operuje tu słowem (głosem) i samplerem pozostając w naturalnym dla siebie środowisku kolaży znanych z Black Monument Ensemble, choć zestawianych tam z jazzem i muzyką gospel. Tę rolę przejął tu Mazurek grający na trąbce, flecie, trąbce piccolo, samplerze, syntezatorze modułowym i również udzielający się głosowo. W niektórych fragmentach wspierają ich inni zaprzyjaźnieni artyści, w tym perkusyjnie Mauricio Takara czy wokalnie Helado Negro, Brandi Augustus, Rosetta Carr, Andres Hernandez oraz Brenda Hernandez.

Podczas tych 40 minut wszystko kręci się wokół wcześniej zaaranżowanych tematów i słów, ale poprowadzana tu improwizacja to żywy organizm, „stwór” jednocześnie wspinający się po kilku odmiennych liniach. Tej „stacji radiowej” – jak kto woli „audycji” – można słuchać o każdej porze dnia oraz nocy, choć nie brakuje bardzo energetycznych i pobudzających beatów („Yes!”, „The Sun Returns”), które nie są tapetą czy marną wyściółką dźwiękową.

W „Breeze Of Time” odzywa się pierwszy raz wyraźnie trąbka Mazurka, w otoczeniu przesterowanej elektroniki i szelestu spiritual-jazzowych dzwonków, a tuż zaraz ponownie chropowata improwizacja w „Your Name Gonna Ring The Bell”. Latynosko-soulowy puls wjeżdża na pełnej w „New Future”! Liryczna trąbka Mazurka oplątana delay’em („Droids!”) przechodzi w znakomitą repetytywną elektronikę w „The Concord Hour” z dętą puentą Mazurka.

Ponad dwudziestosekundowy drobiażdżek w postaci „Future City” mógłby być bardzo nęcącym dżinglem do audycji radiowej, o czym przekonują dwa następne fragmenty „10mins Past The Hour” czy „Las Niñas Estan Escuchando (The Children Are Listening)”. Niska barwa głosu Locksa w „Support The Youth (With Sound)” w roli melodeklamacji brzmi gdzieś pomiędzy Leonardem Cohenem a Orsonem Wellesem.

Hip-hopowa tkanka w „Flitting Splits Reverb Adage” wije się w elektronicznym gąszczu z niepostrzeżonym przejściem w najdłuższy utwór na całej płycie „Twilight Shimmer”. Samplowane instrumenty smyczkowe są jak mantra dla przejmującej trąbki i fletu Mazurka z przepięknym ptasim field recordingowym dalszym – bliższym – planem oraz szamańskim pomrukiem niskiego głosu. Przyszła mi myśl, iż ta dżunglowa orkiestra mogłaby również wybrzmieć głosem Jasona Moliny, jak to czynił ten nieodżałowany artysta na perfekcyjnym albumie Songs: Ohia „Ghost Tropic”.

Charakterystyczne szumy wynikające z kręcenia gałką w poszukiwaniu stacji radiowej generowane przez Locksa w „Suspense In The Grip Of Suspense” prowokują Mazurka do improwizowania na trąbce. Doskonale tu słychać, od kogo czerpała Jaimie Branch. Audycja dobiega końca i wieńczą ją dwie miniaturki „Polaris Radio” i odgłosy koncertowe w „Drop”.

Trudno jest zmienić na inną stację, kiedy w głośnikach / słuchawkach rozlewa się szerokim pasmem „New Future City Radio”. Dwóch nietuzinkowych artystów stanęło za konsoletą i sięgnęło po instrumenty dając upust futurologicznym peregrynacjom. To imaginarium na nasze czasy i na te daleko wybiegające w przyszłość. Złap te fale, a rzeczywistość będzie rozstrojona.