W 2012 roku, Roger Ebert napisał„Jestem przekonany, iż w zasadzie gry wideo nie mogą być sztuką”. Pytanie, co jest lub nie jest zmęczone w 2025 roku, ale stale zmieniająca się obrona Dlaczego nadal może być intrygujące. W tym fragmencie wywiadu projektant gier Sam Barlow i podcaster Justin McElroy eksplorują rozumowanie Eberta, by powiedzieć, iż gry wideo nie mogą być sztuką: fakt, iż gry wideo są do pewnego stopnia zmienne.
Wywiad został przeprowadzony we wrześniu 2024 r. W ramach wydania Nasz dokument The Great Game: The Making of Spycraftokoło jednej z najbardziej ambitnych gier FMV z lat 90. Możesz obejrzeć pełny wywiad powyżej.
Sam Barlow: Był okres, w którym gdybym miał wolny wieczór, a moja rodzina wyszła lub coś w tym rodzaju, i musiałem wybrać, co było w telewizji, bym mówił, Ok, tata obejrzy coś fajnego w telewizji. Usiadłem i 45 minut później wciąż serwuję Netflix, patrząc na rzeczy, widząc algorytmiczne wybory. Wykonali więc naprawdę dobrą robotę, aby „przeglądanie półki” było bardzo interaktywne. Jest spersonalizowany, prawda? Dostaję do mnie różne programy. Nie tylko dostaję różne programy, ale dostaję różne miniatury. Zabawna rzecz, jak – dostajesz rzeczy, prawda, gdzie to jest, mówi miniatura Ojciec chrzestnya potem jest to zdjęcie jednej z kobiecych postaci z Ojciec chrzestny To choćby nie ma linii mówienia, ponieważ algorytm zdecydował, Och, lubisz rzeczy z kobietami; Musimy to narzucić.
Więc zrobili wszystkie te rzeczy i oczywiście powód że filmy i telewizja są naprawione – To nie jest 100%, ponieważ tak działają; To częściowo technologia. jeżeli miałeś dystrybuować film, trzeba go wydrukować i potrzebowałeś jednego mistrza kopii, która miała zostać wydrukowana kilka razy, a następnie włożyć furgonetkę i wyprowadzony do kina, a następnie obejrzałbyś się To. I struktura była taka, iż ludzie muszą usiąść w pokoju, a długość filmu jest upieczona, Ile badań możemy uzyskać w ciągu dnia? Jaki jest rozmiar ludzkiego pęcherza? Jak czuję się niewygodnie, jeżeli zbyt długo siedziałem na krześle?
Ale teraz, gdy wszystko, co oglądamy, jest do nas przesyłane bezpośrednio do nas, przechowywane gdzieś na komputerze, rzeczy nie muszą być w ten sposób. […] Jestem tutaj wolny, ale słynna linia, którą otrzymaliśmy od Rogera Eberta o tym, dlaczego gry wideo nie mogłyby być sztuką, była pomysłem, iż sztuka jest ustalona i jest autorskim wyborem-i jeżeli możesz zmienić zakończenie itp. ., To nie jest sztuka, prawda, czytanie tego, czym jest gra wideo.
Moim natychmiastowym odrzuceniem tego jest: Chodź, Roger, wiesz, jak powstają filmy! Wiesz, iż kiedy Spielberg napisał ten scenariusz, zakończenie było inne i wiesz, iż ta scena nie była w oryginalnym scenariuszu. A potem, kiedy poszli i nakręcili, aktor pojawił się, improwizował i poprawił. A potem wiesz, iż kiedy dotarli do pokoju edytowania, podejmowano decyzje. Wiesz, iż nowoczesny, drogi film jest pokazany dla kilku odbiorców, różnych cięć, a potem idzie i wprowadzają zmiany. W formie istnieje płynność, która – już istnieje w tym procesie. I wiemy, iż jeżeli tworzysz film Marvela o wartości 200 milionów dolarów, musisz trafić na publiczność „czterokwapanową”; Musisz zadowolić wszystkich. Więc nie zabijesz psa. […] Istnieje możliwość, iż gdyby to medium zostało dostarczone jeden do jednego, dla mnie jako jednostki, choćby bez interaktywności istniałby sposób, aby był bardziej skalibrowany.
Kiedy robiłem Mówienie kłamstwW Breaking Bad był wielkim programem. I w tym czasie istniał ten szalony dyskurs wokół faktu, iż oto był program, który ogólnie działał z opinią, iż Walter White nie był najlepszym kolesiem. I miał swoje ciasto i trochę je zjadło. Ale wtedy miałeś dziwne Breaking Bad Fanboys, którzy po prostu byli: „Walter White Rocks !!! Jest taki fajny! To człowiek, który puka! ” I miałeś dziwną rzecz, w której nienawidzili postaci Skyler, mówiąc: „Ona jest do bani! Ona jest złą postacią! Ugh, nienawidzimy jej! ” To rodzaj produktu, jak działają programy telewizyjne. Potrzebujesz postaci A i potrzebujesz postaci B, a postać B jest tam, aby zapewnić tarcie; Postać A to ta, z którą jesteśmy powiązani.
Więc gdybyśmy wycinali wersję Breaking Bad Dla indywidualnego członka publiczności i chciałeś, aby dostali punkt, którego brakowało, możesz wyciąć wersję, która próbowała wyjaśnić innym odbiorcom, iż Walter White był złym facetem. […] Wszystkie te rzeczy są niemożliwe, jeżeli robisz singiel, ustalonym kawałkiem telewizji sieciowej. Ale jeżeli wiedziałeś, do kim się zwracasz, i miałeś nieco więcej swobody ze względu na sposób, w jaki działa cyfr, możesz zrobić coś interesującego. I więc chciałbym mieć większą płynność do tego, jak spożywamy nasz cyfrowy film. Myślę, iż to naprawdę interesujące – mają rzeczy, które pochylają się w tej podmiotowości.
To jest przykład, którego zawsze używam, który był naprawdę interesujący do zobaczenia. […] Kiedy pokazali film Notatnik […] W Netflix w Europie umieścili cięcie filmu, którego nikt nie zdawał sobie sprawy, żyją w serwisie. I miałeś tych wszystkich ludzi, którzy oglądali to, którzy byli fanami Notatnik I – tak naprawdę nigdy nie widziałem Notatnikale wierzę, iż ma to bardzo […] Poruszanie się, smutne, podwójnie pojemne zakończenie. W jakiś sposób przesłali cięcie, które faktycznie miało szczęśliwe zakończenie, i nagle mieliście tych wszystkich ludzi w czasie rzeczywistym, jak: Czy to – Och, jaki jest film Genie, który nie istnieje?
Sam Barlow: Kazaam. Tak, byli jak, Czy to Kazaam rzecz? Mam KazaamDże siebie? Czy pamiętam inne zakończenie tego filmu? Czy jestem halucynacyjny? Czy mam zawał serca? Co się dzieje? I miałeś tę naprawdę interesującą, rodzaj trzewnej reakcji opartej tylko na założeniu, iż wideo jest ustalone i niezmienne.
W każdym weekend będziemy prowadzić więcej fragmentów tej rozmowy między Samem Barlowem i Justinem McElroyem. Niedawno omówili przydatność „FMV” jako etykiety do gieri po tym, czy Oglądanie filmu może wydawać się bardziej intymne niż gra.
The Great Game: The Making of Spycraft Niedawno wygrał Ne New York Videogame Critics Circle Circle’s New York Game Award za najlepsze dziennikarstwo gier.
