W małym miasteczku na Podlasiu, gdzie stare drewniane chaty skrywają ciepło rodzinnych tradycji, moje marzenie o szczęśliwym zaręczynach rozbiło się o okrutną rzeczywistość. Ja, Agnieszka, chciałam przedstawić rodzicom mojego narzeczonego, Jakuba, mojej mamie, ale zamiast serdecznego spotkania dostałam awanturę, która zniszczyła moje nadzieje i zostawiła w sercu niezagojoną ranę.
Z Jakubem byliśmy razem dwa lata i byłam pewna, iż znalazłam swoją drugą połówkę. On – dobry, pracowity, zawsze o mnie dbał. Gdy oświadczył się, byłam w siódmym niebie. Uznaliśmy, iż pora poznać nasze rodziny. Moja mama, Halina, od dziesięciu lat pracowała w Hiszpanii, ale na tę okazję przyleciała do kraju. Rodzice Jakuba, Marek i Bożena, mieszkali niedaleko, w wynajętym mieszkaniu, i wiedziałam, iż nie mieli lekko. Jakub często im pomagał, płacił czynsz, a ja szanowałam go za to. Ale nie spodziewałam się, iż ich bieda stanie się przyczyną dramatu.
Zorganizowanie spotkania nie było łatwe. Mama zaproponowała kolację u nas, żeby było przytulnie i rodzinnie. Przygotowywałam się kilka dni: sprzątałam, kupowałam produkty, piekłam placek po jej przepisie. Jakub zapewniał, iż jego rodzice są zachwyceni i nie mogą się doczekać. Wyobrażałam sobie, jak siedzimy przy stole, śmiejemy się, planujemy ślub. ale rzeczywistość odbiegła od moich marzeń.
W dniu spotkania mama wróciła z lotniska zmęczona, ale uśmiechnięta. Przywiozła prezenty dla rodziców Jakuba: butelkę hiszpańskiego wina i pamiątki. Byłam z niej dumna – zawsze potrafiła stworzyć miłą atmosferę. Gdy jednak Marek i Bożena przekroczyli próg, od razu poczułam napięcie. Bożena obrzuciła pokój spojrzeniem pełnym zawiści, a Marek wyglądał ponuro. Próbowałam złagodzić sytuację, częstując herbatą, ale Bożena nagle zaczęła narzekać na ich trudne życie.
«Całe życie wynajmujemy – powiedziała, patrząc na moją mamę. – Jakub nas utrzymuje, a sam ledwo wiąże koniec z końcem. A pani, Halino, pewnie w Hiszpanii w luksusach się kąpie?» Jej ton był jadowity, a ja zamarłam. Mama, próbując ratować sytuację, odparła, iż pracuje jako opiekunka i żyje skromnie, ale Bożena przerwała: «Skromnie? To po co te drogie podarunki? Chciała się pani pochwalić?»
Byłam w szoku. Mama była zdezorientowana, Marek milczał, nie broniąc żony. Jakub poczerwieniał, ale też nie reagował. Bożena ciągnęła dalej: «Wy tu placki pieczecie, a my ledwo przetrwamy! Myślicie, iż skoro wam się powiodło, możecie nas upokarzać?» Próbowałam zaprzeczyć, ale ona już krzyczała, oskarżając nas o butę. Mama nie wytrzymała i wstała od stołu: «Przyjechałam się poznać, nie słuchać obelg». Bożena rzuciła: «To wracaj pani do swojej Hiszpanii!»
Kolacja skończyła się katastrofą. Bożena i Marek wyszli, trzasnąwszy drzwiami. Jakub przepraszał, ale jego słowa brzmiały pusto. Mama płakała, a ja czułam, jak rozpada się moje marzenie o ślubie. Jak budować rodzinę, skoro rodzice narzeczonego są tak wrodzy? Winilam siebie – może powinnam była zorganizować spotkanie w neutralnym miejscu. Ale ich gniew był irracjonalny. Czy staliśmy się wrogami tylko dlatego, iż mamy trochę lepiej?
Nazajutrz zadzwoniłam do Jakuba, licząc, iż przemówi matce do rozsądku. ale on odparł: «Mamy nie przekonasz, całe życie cierpiała. Może twoja mama jednak się wywyższa?» Te słowa dobiły mnie. Kochałam go, ale jak zaakceptować rodzinę, która nienawidzi mojej? Mama odleciała do Hiszpanii, nie żegnając się z jego rodzicami. Powiedziała tylko: «Agnieszko, zastanów się, czy chcesz takiej teściowej».
Teraz jestem zagubiona. Jakub prosi o czas, ale nie mogę zapomnieć upokorzenia mamy. Bożena choćby nie przeprosiła, a Marek milcząco ją poparł. Boję się, iż ta nienawiść będzie zatruwać nasze życie. Kocham Jakuba, ale między nami rośnie przepłyń. Marzyłam o ślubie, o rodzinie pełnej ciepła, a dostałam kłótnię i ból.
Sąsiadka, słysząc o zajściu, poradziła mi szczerą rozmowę z Jakubem: jeżeli nie stanie w mojej obronie, czy warto walczyć dalej? Nie chcę go stracić, ale nie zniosę życia pod ciężarem jej nienawiści. Serce rozdziera się między miłością a dumą. Chciałam połączyć rodziny, a straciłam wiarę w naszą przyszłość. Bożena swoim gniewem zniszczyła nie tylko wieczór, ale też nadzieję na szczęście z Jakubem.
