Emilie Blichfeldt, norweska reżyserka i scenarzystka, w swoim fabularnym debiucie tworzy niepokojącą wizję „beauty horroru” – gatunku balansującego między brutalnością a poetycką refleksją nad tym, czym naprawdę jest piękno.
Opowieść o Elwirze – siostrze z cienia
Elwira (Lea Myren) od zawsze żyje w cieniu swojej bajecznie pięknej przyrodniej siostry. W świecie, gdzie wygląd to waluta, a królewski bal przypomina brutalne igrzyska, młoda kobieta jest gotowa zrobić wszystko, aby zdobyć względy księcia Juliana (Isac Calmroth).
Jednak największą przeszkodą jest sama Kopciuszek – ideał piękna i dobroci. Film czerpie z klasycznej baśni, ale eksponuje jej ciemne i okrutne warstwy, pokazując świat pełen przemocy i społecznej presji.
Kino gatunkowe z elementami body horroru
Brzydka siostra wpisuje się w popularną w tej chwili poetykę body horroru, przywołując na myśl takie tytuły jak Titane czy filmy Davida Cronenberga. Fizyczne transformacje są tu metaforą społecznych lęków i opresyjnych oczekiwań wobec kobiet.
Reżyserka nie boi się eksplorować motywu przemocy wobec ciała – okaleczania i bólu jako ceny za akceptację i awans społeczny. To film jednocześnie piękny wizualnie i głęboko niepokojący. Emilie Blichfeldt tak komentuje swój pomysł na film:
„Złożonym konceptem na Brzydką siostrę była tyrania piękna i jej wpływ na młode kobiety. To bardzo osobisty motyw – przez lata zmagałam się z akceptacją własnego ciała. Chciałam wywołać w widzach empatię i dyskomfort, zmusić ich do refleksji.”
Reżyserka inspirowała się baśnią braci Grimm, w której siostry Kopciuszka okaleczają stopy, byle tylko zmieścić je w pantofelek. W jej wersji siostry nie są karykaturalnym złem – to kobiety rozpaczliwie próbujące spełnić brutalne oczekiwania społeczeństwa.
Nowe spojrzenie na klasykę
Blichfeldt przyznaje, iż chciała zredefiniować klasyczny podział na dobrych i złych. Jej siostry Kopciuszka przestają być karykaturalnymi antagonistkami – stają się kobietami uwikłanymi w społeczno-ekonomiczne realia epoki.
„Jako dziecko marzyłam, żeby być jak Kopciuszek, śmiałam się z jej sióstr. Ale kiedy dorosłam, zrozumiałam ich desperację. Próbując na siłę dopasować się do pantofelka, stałam się jedną z nich.”
Film stawia pytania o cenę urody, społeczny przymus rywalizacji i presję podporządkowania się ideałom. To kino, które odrzuca czarno-białe archetypy i oferuje wielowarstwowe portrety bohaterek. Reżyserka wraz z autorką kostiumów Manon Rasmussen stworzyły unikalną warstwę wizualną filmu. Kostiumy łączą inspiracje disnejowskimi wersjami sióstr Kopciuszka z modą końca XIX wieku – czasem, gdy rodziła się chirurgia plastyczna jako forma poprawiania wyglądu.
„Chciałam, by kostiumy były przedłużeniem postaci – autentyczne, nieidealne, oddające ich marzenia i ograniczenia.”
Zdjęcia w Polsce – zamki i monumentalne przestrzenie
Film był częściowo kręcony w Polsce. Zamek w Gołuchowie stał się główną lokacją, a sala balowa w ruinach opactwa cysterskiego w Lubiążu nadała scenom królewskiego balu niezwykły charakter.
Reżyserka przyznaje, iż była zaskoczona skalą wyzwań związanych z konserwacją zabytków:
„Zrozumiałam, jak ważne są prace konserwatorskie prowadzone na najwyższym poziomie – mogą ocalić dziedzictwo lub je bezpowrotnie zniszczyć.”
Ten wątek – troska o kulturę i historię – subtelnie przenika film, nadając mu dodatkową głębię.
Obsada – nowe odkrycia i silne kreacje
Lea Myren jako Elwira to największe odkrycie filmu. Reżyserka opisuje ją jako aktorkę o bezpretensjonalnej urodzie, ogromnym wyczuciu komediowym i wielkiej odwadze.
„Elwira w jej interpretacji jest rozdarta między niewinnością a szaleństwem. Uosabia wszystko, czym sama bałam się być jako młoda kobieta.”
W obsadzie zobaczymy również:
Ane Dahl Torp jako Rebekkę
Theę Sofie Loch Næss jako Agnes
Isaca Calmrotha jako księcia Juliana
Katarzynę Herman w roli Madame Vanji
Już w kinach!
Brzydka siostra można oglądać w polskich kinach od 4 lipca 2025 roku.
To film, który zaprasza do refleksji nad tym, czym jest piękno i jaką cenę jesteśmy gotowi zapłacić, by je osiągnąć. To mroczna baśń o kobietach, które pragną być wybrane – i o cenie, jaką płacą, by zasłużyć na miłość.
