Wystawa Brainrot Video Display to prezentacja dziesięciu prac wideo pochodzących z publikacji Ukryta dekada. Polska sztuka wideo 1985–1995. Tytułowe „brainrot” – pojęcie wywodzące się ze współczesnej kultury internetowej, opisujące mentalne zmęczenie, przeciążenie i chaos – staje się tu punktem wyjścia do refleksji nad polską sztuką wideo lat 80. i 90. Wideo jako medium pod koniec XX wieku funkcjonowało na styku eksperymentu, technologicznego niedostatku i politycznego przełomu, ukazując subiektywny, niepokojący obraz rzeczywistości.
Termin „brainrot” odnosi się do dekonstrukcji obrazu oraz percepcyjnego napięcia, które było obecne w pracach twórców tego okresu. Sztuka wideo powstająca na marginesie oficjalnej narracji była z jednej strony aktem buntu, a z drugiej – zapisem rozkładu i redefinicji świata w dobie transformacji. Wideo w latach 1985–1995 niosło z sobą estetykę niestabilności, poszukiwań tożsamości i nadwyrężonego medium, co wpisuje się w idee „rot” – powolnego psucia się obrazu i dźwięku, a także myślenia o sztuce jako formie zmagań z kulturą i społecznymi przemianami.
Prace prezentowane na Brainrot Video Display pokazują różnorodność języka artystycznego tamtej dekady: od formalnych eksperymentów z taśmą wideo po krytyczne, często subwersywne komentarze rzeczywistości. Polska sztuka wideo, podobnie jak współczesne zjawiska kultury cyfrowej, przywołuje uczucie przeciążenia informacyjnego, nadmiaru bodźców i erozji narracji – zjawisk, które dziś określamy mianem „brainrot”.
Wystawa jest próbą ponownego odczytania tamtej dekady przez pryzmat współczesnych kategorii – ujawnia, jak twórcy wideo wyprzedzili swoje czasy, diagnozując problemy, które dzisiaj są szczególnie aktualne.
