Bogaty młodzieniec po bolesnym rozstaniu postanowił ożenić się z pierwszą kobietą, która się zgodzi: ale w dniu ślubu wydarzyło się coś nieoczekiwanego

Bogaty chłopak po ciężkim rozstaniu postanowił ożenić się z pierwszą kobietą, która się zgodzi. Ale w dzień ślubu wydarzyło się coś nieoczekiwanego.
Załamany spędził cały dzień zamknięty w pokoju, a potem wyszedł z decyzją: ożeni się z pierwszą, która powie tak. W parku dziewczyna o imieniu Nadzieja po prostu się zgodziła. Nie pytała dlaczego ani po co tylko się uśmiechnęła i poszła z nim.
Jutro idziemy do urzędu powiedział. A potem do twoich rodziców.
Nadzieja zaskoczyła go: mądra, spokojna, niezależna. Nie czekała na księcia, ale w Oskarze zobaczyła coś prawdziwego. Cały miesiąc przed ślubem spędzili razem. On wybrał suknię, pierścionki, sam wszystko zorganizował. W tym chaosie zdawał się odnajdywać równowagę.
Ale w dzień ślubu w urzędzie stanu cywilnego stało się coś dziwnego.
Spotkali Magdę. Jej spojrzenie było zimne i zagubione. Oskar się opanował, życzył jej szczęścia. Dopiero wtedy zrozumiał, iż nie żeni się z zemsty, ale dla nowego życia.
Z Nadzieją wszystko było inne bez dramatu, za to z zaufaniem. Zaprzyjaźniła się z jego siostrą Olą, pomogła rozkręcić firmę i wyprowadzić ją na wyższy poziom. Budowali domy, żyli spokojnie. Ale Oskarowi czegoś brakowało dawnej namiętności, tego bólu, który znał z Magdą.
Gdy Nadzieja wyjechała do babci, podjął decyzję napisał do Magdy. Żyła sama, bez pracy, bez męża. Spotkali się. I nagle wszystko w niej wydało mu się obce jej zapach, głos, sposób bycia. Co ja tu adekwatnie robię? pomyślał.
Szybko odjechał. W domu dotarło do niego: Nadzieja to jego prawdziwa miłość. Nigdy nie nazywał jej Nadzieją ani po imieniu, ale była mu bliska. Popędził autostradą, żeby zdążyć powiedzieć:
Nie wytrzymałem choćby dwóch dni bez ciebie.
Chyba oszalałeś zaśmiała się przez łzy.
Nadziejo, kochanie szepnął, i w tej chwili zrozumiał: szczęście nie leży w dramacie. Szczęście to ten, kto jest przy tobie, gdy wreszcie otwierasz oczy.