Dom Smoka sezon 1 zaskoczony Gra o tron fanów, którzy nie byli dobrze zaznajomieni z twórczością George’a RR Martina Ogień i Krew wraz z wprowadzeniem dwóch najbardziej zagmatwanych postaci w historii: Ser Arryk Cargyll i Ser Eryk Cargyll.
Próbując naśladować historię i zachować poczucie rzeczywistości, Martin z euforią nadał kluczowym postaciom w Westeros te same imiona lub warianty oparte na rodzinie. Ale Arryk i Erryk, będący bliźniaczymi członkami Gwardii Królewskiej o prawie tym samym imieniu, byli trollami wyższego szczebla. Na szczęście aktorzy Luke i Elliott Tittensor — tak, to prawdziwi bliźniacy, nie potrzeba CG — dali im żywe osobowości, które sprawiły, iż rozłam między Zielonymi i Czarnymi był jeszcze bardziej bolesny. Potem sezon 2 podniósł stawkę.
[Ed. note: This story contains major spoilers for the end of House of the Dragon season 2 episode 2.]
W sezonie 1 Arryk i Erryk byli braćmi i sojusznikami, których poprzednie misje obejmowały zlokalizowanie twerpa Aegona w odcinku 9. Jednak gdy królowa Alicent i jej ojciec, ser Otto Hightower, pociągnęli za sznurki, aby zapewnić Aegonowi władzę i pozbawić księżniczki Rhaenyry jej pozycji jako sukcesor tronu Arryk i Erryk oddalili się od siebie. Obaj zdawali się zgadzać, iż ser Criston Cole jest nimrodem – obiektywny fakt? — ale po kłótni o lojalność Erryk pomógł Rhaenys uciec z Królewskiej Przystani, podczas gdy Arryk pozostał, by służyć Aegonowi. W drugim sezonie znajdują się po przeciwnych stronach narastającego konfliktu, a Arryk podejmuje jedną z najgorszych rozmów w historii: kiedy Criston dręczy go poczucie winy w związku ze śmiercią małego Jaehaerysa, bliźniak wyrusza, by zabić Rhaenyrę i nieuchronnie konfrontuje się ze swoim bratem.
Popełniano błędy, ale fatalna wpadka Aryka skutkuje jedną z moich ulubionych sekwencji walki w obu seriach Gry o Tron. Scena nabiera tempa, gdy Arryk podchodzi z pewnością siebie tajnego bliźniaka do strażnika strzegącego pokoju Rhaenyry. Zakładając tożsamość Eryka, Arryk każe dyżurnemu zrobić sobie przerwę. Uwaga dla siebie: nie ufaj bliźniakowi, który chce, żebyś odszedł z pracy! Na szczęście dzięki swojemu bliźniakowi (i być może Białemu Robakowi) Erryk pojawia się w chwili, gdy Arryk przygotowuje się do powalenia Rhaenyry w jej łóżku. Rozpoczyna się bójka i panuje czysty chaos. Kilka uderzeń później inny z ludzi Rhaenyry dosłownie wykrzykuje, tak jak musi: „Który to Erryk?!”.
Jest tylko kilka okoliczności, które mogą doprowadzić do klasycznego pytania: „Który mam strzelić?!” moment oszusta, a jeszcze mniej takich, które wywołują wewnętrzne zamieszanie co do tego, co Dom Smoka reżyser Clare Kilner osiąga w odcinku 2. Zazwyczaj, gdy w grze pojawia się zmiennokształtny, następuje przynajmniej seria akcji bohater na fałszywego bohatera – walka Mystique z Wolverine’em w 2000 X Men będąc jedną z najlepszych, chociaż kończy się to przemianą z powrotem w swoje niebieskie ja, a następnie w Burzę, aby uciec przed bójką. Rzeczywiste „Do którego mam strzelać?” sceny są raczej wyluzowane, więc złoczyńca nie pokazuje ręki. T-1000 podszywający się pod Sarę Connor Terminator 2: Dzień Sądu jest pełen napięcia, ale powściągliwy, gdy fałszywa Sarah Connor błaga Johna o pomoc, podczas gdy prawdziwa Sarah Connor wychodzi zza rogu i uderza go od tyłu. (Terminator-Genisys ma podobną scenę z udziałem Kyle’a Reese’a, co zmusza młodą Sarę Connor do podjęcia decyzji, którą nakręcić, ale może obejrzyj Terminatorze 2 jeżeli potrzebujesz naprawy sobowtóra stopionego metalu.)
Chociaż doceniam, iż Buzz zgasił swojego własnego Złego Buzza Zabawkowa historia 2szczyt akcji podobnej do podobnej w filmie należy do Jamesa Wonga Jeden, co dobrze wykorzystało multiwers, stawiając przeciwko sobie złego Jeta Li. W przypadku roku 2001 wszystkie sekwencje, w których Li walczy sam ze sobą — poprzez dublety ciała, wymianę twarzy, cyfrowe komponowanie i szereg innych technik obejmujących uderzanie piłek tenisowych — są wyjątkowe i prezentują różne techniki sztuk walki wzmocnione uniwersalnymi supermocami. choćby filmy dokumentalne zza kulis, pokazujące, jak im się to udało:
Jednak obecność dwóch fizycznych wojowników na planie ma wyraźną przewagę i Kilner w pełni wykorzystuje tę przewagę. Kiedy Arryk i Erryk zaczynają sobie nawzajem pierdolić, kamera oddala się od walki, by uchwycić strach malujący się na twarzy Rhaenyry, co prowadzi do celowo zawiłej geografii akcji. Scena, która ma zapewnić czysty przypływ adrenaliny, może przedstawiać zamachy mieczem i kopnięcia defensywne, aby zapewnić, iż gracze będą rozpoznawalni, choćby mając na sobie podobną zbroję odpowiednią do epoki. W walce jest kilka wątków, których widzowie mogą się trzymać – Erryk na początku zostaje przecięty w nogę i może to być sygnałem, iż którykolwiek strzał utrzyma się wystarczająco długo. Ale Kilner wzmacnia dezorientujący efekt walki dwóch bliźniaków, przerywając Zasada 180 stopni, podskakując między kątami, które nie są spójne dla mózgu. To średniowieczny odpowiednik sztuczki z piłką i kubkiem.
Bójka pozostawia widzów bez prawdziwej wskazówki, kto wygrał, a rytm sprawił, iż z trudem łapałem powietrze. choćby chwilę po obejrzeniu nie byłem do końca pewien, czy Arryk zwyciężył nad Erykiem… ale ostatecznie nie miało to znaczenia. Śmierć jednego bliźniaka oznaczała, iż obaj musieli odejść w imię honoru. Walka kończy się samobójstwem Targaryenów, kolejną tragedią po tragedii. Chociaż jest mi smutno, iż bliźniaki znikają z serialu, wydaje mi się, iż to już historia — nie jestem pewien, czy gwiazdy ułożą się w tak urzekającym „Którym mam sfotografować?!” scena nigdy więcej.
