Poczernialego metalu w średnio-wolnych tempach z dojebanym basem nigdy mało a tu Panie, sam bas. Jest w tym jakaś transowość i atmosfera spod cmentarnej krypty, które pociągają. Skojarzenia z grecką sceną oczywiste za sprawą instrumentarium nawiązującego do zespołu na N. ale też groove kojarzącego się nieco z wczesnym Rotting Christ oraz klimatu odbiegającego od mroźno -leśnych pejzaży skandynawskich zespołów blackmetalowych a kojarzącego się bardziej z wilgotnymi podziemiami.
Tylko czy to (na tym etapie kariery) jest black metal? Może bardziej darmo metal? To w sumie nieważne.
Słuchałem sobie właśnie Earie , bo tylko ten album posiadam I nie wiem co tu komu, poza okładką (i tak pasującą) nie leży .
Statystyki: autor: Thorgal — 6 min. temu
