Arrival and Departure/Projekt Walizka
W dniach 3-12 października 2025 roku „Projekt Walizka” zostanie zaprezentowany w ramach multidyscyplinarnego projektu „Arrival and Departure” którego pomysłodawcą i kuratorem jest prof. Ulrika Eller-Rüter z Uniwersytetu Alanus, After Bonn. Miejscem prezentacji będzie nieczynny dworzec kolejowy w Solingen. Do udziału w projekcie Ulrika Eller-Rüter zaprosiła artystów z całego świata, z którymi współpracowała podczas licznych podróży.
Są to:
- Zbigniew Bajek (Kraków)
- Andreas Bausch (Kolonia)
- Aria Eghbal (Teheran / Los Angeles)
- Ulrika Eller-Rüter (Solingen)
- Manaf Halbouni (Berlin)
- Česlovas Lukenskas (Wilno)
- Sliman Mansour (Jerozolima)
- Katharina Mayer (Düsseldorf)
- Hiroyuki Masuyama (Tokio / Düsseldorf)
- Hadas Satt (Jerozolima / Tel Awiw)
- Bettina Scholz (Berlin)
- Zbigniew Szot (Poznań)
- Boris von Reibnitz (Solingen)
- Qi Yang (Düsseldorf / Szanghaj)
Na wystawie prezentowane są obrazy, fotografie, filmy, obiekty i instalacje inspirowane miejscem. Artyści – w większości profesorowie akademii sztuk pięknych – reprezentują różne dziedziny współczesnej sztuki. Pokazane zostaną także efekty warsztatów z uchodźcami i osobami bezdomnymi.
Patronat nad projektem objęła Gisela Elbracht-Iglhaut, dyrektor Muzeum Sztuki w Solingen.
„Projekt Walizka”
Wiele lat temu trafiła w moje ręce stara, drewniana walizka. Nie wiem, kim był jej pierwszy właściciel ani jak długo towarzyszyła ludziom w podróżach. Przez piętnaście lat spoczywała w mojej pracowni czekając na adekwatny moment, aż w listopadzie 2020 roku zrodził się pomysł, który tchnął w nią nowe życie. W czasach, gdy pandemia COVID-19 zamknęła świat w czterech ścianach, a słowo „podróż” nabrało niemal abstrakcyjnego znaczenia, wraz z zaproszonymi artystkami i artystami rozpocząłem wyjątkowy eksperyment. Stworzyliśmy autonomiczną kolekcję dzieł — intymną i osobistą — dedykowaną wyłącznie tej jednej walizce. I wysłaliśmy ją w drogę. 19 kwietnia 2021 roku „Projekt Walizka” zainaugurowały dwie równoległe wystawy: fizyczna – w Galerii Szewska na Wydziale Malarstwa i Rysunku Uniwersytetu Artystycznego im. Magdaleny Abakanowicz w Poznaniu, oraz cyfrowa – w Galerii Pixel Akademii Sztuk Pięknych im. Władysława Strzemińskiego w Łodzi. W ciągu kolejnych miesięcy wędrująca Walizka odwiedziła Galerię R+ na Akademii Sztuki w Szczecinie, Galerię Feininger w Trzebiatowie oraz Teatr Stanisława Ignacego Witkiewicza w Zakopanem. W tym samym roku, w przestrzeni wirtualnej, projekt zaprezentowany został również podczas Sympozjum MEDEA w Salonikach oraz na 17. Festiwalu Sztuki Cyfrowej TACTUS w Atenach. Z początku Walizka symbolizowała ucieczkę — od ograniczeń, lęków i zamknięcia. Jednak 24 lutego 2022 roku ten symbol nabrał zupełnie innego znaczenia. Wraz z brutalnym atakiem Rosji na Ukrainę rozpoczęła się największa od czasów II Wojny Światowej fala uchodźcza w Europie. Ciszę pandemicznej izolacji zastąpiły odgłosy eksplozji i rozpacz matek niosących dzieci przez granice. Walizka kontynuowała swoją podróż: gościła w Galerii 113 na Wydziale Sztuki Uniwersytetu Jana Długosza w Częstochowie oraz w Galerii Szklarnia w Szkole Filmowej im. Leona Schillera w Łodzi. W 2023 roku wystawa zawitała do Galerii Ratusz w Koszalinie oraz Galerii Koridor na Uniwersytecie Ostrawskim w Czechach. Kolejny zwrot nastąpił 29 października 2024 roku, kiedy otwieraliśmy wystawę w Palacio de Colomina — siedzibie Uniwersytetu CEU im. Kardynała Herrery w hiszpańskiej Walencji. Tego samego dnia potężny niż Dana spowodował katastrofalną powódź. Wody rzeki Turii wezbrały, zalewając miasto i pochłaniając wiele istnień. Odpowiedzią na ten dramatyczny epizod była wystawa otwarta 3 lutego 2025 roku w Ca la Vila — Ajuntament de Llíria. Jej przestrzenna aranżacja stanowiła hołd dla ofiar kataklizmu i próbę oswojenia traumy poprzez sztukę.
Zbigniew Szot
