W 1968 r. artysta, teoretyk i przedsiębiorca Jorge Glusberg założył w Buenos Aires progresywną instytucję Centro de Arte y Comunicación (CAyC). Nowatorskim „geopolitycznym” aspektem działalności CAyC było podjęte przez niego rozwijanie współpracy nie tylko z podmiotami na Zachodzie, ale także z krajami bloku wschodniego – w szczególności z Czechosłowacją, Węgrami i Polską – a także z „autonomiczną” Jugosławią. Jorge Glusberg miał ambitny plan, aby stworzyć sieć artystyczną, która połączyłaby Europę Wschodnią i globalne Południe i stanowiła przeciwwagę dla dominującej narracji sztuki zachodniej.
W kontekście czechosłowackim nawiązał kontakt z profesorem Pavlem Štěpánkiem, absolwentem uniwersytetu i asystentem w Galerii Narodowej. Innym kontaktem Glusberga był Jiří Valoch, którego prace w dziedzinie poezji wizualnej były prezentowane na międzynarodowych wystawach poezji eksperymentalnej na całym świecie, w tym w Argentynie (La Exposición Internacional de Novísima Poesía/69). W 1971 r. wielu czechosłowackich artystów wzięło udział w wystawie Arte de Sistemas, w której wzięli udział nie tylko lokalni argentyńscy artyści neoawangardowi, ale także powiązana z nimi międzynarodowa społeczność artystyczna.
Wystawa prezentuje kolekcję graficznych folio argentyńskich autorów działających w ramach CAyC, które zostały wystawione w 1971 roku przez prof. Štěpánka na wystawie Argentyński konstruktywizm w Galerii Benedikta Rejta. Jest również „symboliczną” rekonstrukcję czechosłowackiego wkładu w wystawę Arte de Sistemas, opracowaną na podstawie kolekcji materiałów i dzieł sztuki związanych z CAyC. Komunikacja między CAyC a poszczególnymi lokalnymi scenami artystycznymi jest jednym z najbardziej interesujących zjawisk w polu międzynarodowych relacji powojennego świata sztuki.
