Adam Sandler w „Spaceman”: „Nigdy wcześniej nie płakałem przy piłce tenisowej”

Po Paula Thomasa Andersona Miłość po uderzeniupo Noaha Baumbacha Historie Meyerowitza (nowe i wybrane)po Jasonie Reitmanie Mężczyźni, kobiety i dzieci I braci Safdie Nieoszlifowane klejnoty, fani filmu muszą się przyzwyczaić do Adama Sandlera jako komika gotowego wcielić się w role dramatyczne. Ale przez cały czas nie widzieli go w takim występie, jak w nowym filmie science fiction Netflix Astronauta. Jego bohater, czeski astronauta Jakub Procházka, jest boleśnie zamknięty w sobie, stłumiony emocjonalnie, a przede wszystkim cichy. Dramatyczne role Sandlera dotyczyły głównie energii – czasem niespokojnej, ledwo powstrzymywanej, często agresywnej energii. Jakub jest tak wyciszony i skompresowany, iż sprawia wrażenie ofiary traumy.

Ponadto spędza ponad połowę filmu rozmawiając z gigantycznym kosmicznym pająkiem, któremu podkłada głos Paul Dano.

„Czułem się trochę skrępowany” – powiedział Sandler firmie Polygon za pośrednictwem Zoom w wywiadzie, którym podzielił się z Dano. „Na początku nie byłam pewna, co mam przekazać! A potem po prostu usiadłam i próbowałam poczuć to, co czułam, i po prostu żyć tym tak bardzo, jak to możliwe […] po prostu zagrałem tak cicho, jak tylko mogłem”.

Sandler mówi, iż ta rola wydawała mu się zbyt ciężka, szczególnie ze względu na stłumioną energię. „Mój instynkt nie jest zbyt cichy. W prawdziwym życiu jestem dość nerwowy – gwałtownie zaczynam działać. Sprawy bardzo gwałtownie mnie rozgrzewają. Więc [director Johan Renck] zdecydowanie próbował mnie kontrolować w tym przypadku i wnieść coś innego do występu.

Film na podstawie powieści z 2017 roku Kosmita z Czech napisany przez czeskiego autora Jaroslava Kalfařa, to uroczysty dramat na wzór powieści Andrieja Tarkowskiego Solarislub w pewnym stopniu Christophera Nolana Międzygwiezdny. Fabuła obraca się wokół pogarszającego się stanu umysłu Jakuba po ośmiu miesiącach spędzonych samotnie w kosmosie, gdy bada świecące zjawisko kosmiczne, które stało się widoczne z Ziemi. Tymczasem jego żona Lenka (Carey Mulligan), będąca w zaawansowanej ciąży i przeżywająca własne załamanie w domu, postanawia opuścić Jakuba, a jego opiekunowie (w tym Isabella Rossellini) starają się, aby się nie dowiedział. I wtedy pojawia się gigantyczny pająk, a Jakub martwi się, iż postrada zmysły.

Pośród całego tego emocjonalnego dramatu Sandler spędził film, zwisając z drutu, aby symulować stan nieważkości, i prowadząc intymne, emocjonalne rozmowy z piłką tenisową na patyku – standardowy filmowy zastępca postaci CG które zostaną dodane później. Dano nagrał swoje kwestie osobno, w środowisku studyjnym. Zostały one dodane do filmu później, wraz z jego obcą postacią, ostatecznie nazwaną Hanuš.

Nie była to pierwsza rola Sandlera, w której musiał traktować zastępczy obiekt jak żywą postać. “W Jacka i Jill [where Sandler played both title roles, thanks to digital compositing], moja siostra bliźniaczka była piłką tenisową” – powiedział. „Miałem chwile. Ale nie pełny film, ani film, w którym byłem podłączony do sieci, ani film, w którym musiałem płakać. Nigdy wcześniej nie płakałam przed piłką tenisową. To znaczy, pewnego razu w Centrum Społeczności Żydowskiej, kiedy przegraliśmy mecz. Ale to było, gdy miałem 7 lat. Dawno, dawno temu.

Nawet jeżeli wygłoszony jest z powściągliwą, uroczystą powagą, ten refleksyjny żart przez cały czas przypomina tę komedię z Borscht Belt, którą Sandler tak często wnosi choćby do swoich poważnych ról. W filmach Sandlera np Nieoszlifowane klejnoty lub Judda Apatowa Zabawni ludzie, humor i dramat mieszają się i komplikują. Ale Astronauta zdaniem Sandlera stanowił wyjątek od tej reguły.

„Johan stanowczo twierdził, iż podczas tworzenia tego filmu nie ma żadnych instynktów komediowych” – mówi. “Powiedziałem tylko, Pozwól mi być tym facetem, wziąć to, co przeczytałem w scenariuszu i zacząć od tego. I Johan popychał mnie w tym kierunku. Nigdy do niego nie zadzwoniłem i nie powiedziałem: Wiesz, zdecydowanie wymyśliłem żart, który mógłby się tutaj sprawdzić. Po prostu powiedziałem Pozwól mi poczuć to, co Johan chce, żebym czuł.”

Chociaż on i Dano rzadko wchodzili w interakcje podczas produkcji, Dano twierdzi, iż Renck zebrał ich wcześniej, aby zorientować się, jak ich bohaterowie będą oddziaływać na siebie i nadać filmowi pożądany ton.

Zdjęcie: Larry Horricks/Netflix

„Zrobiliśmy kilka prób z Zoomem, co było naprawdę dobrym sposobem na przełamanie lodów i powolne rozgrzewanie się” – Dano powiedział Polygon. „Po prostu czytaliśmy scenariusz. To jest osobna rzecz, ten film, więc musicie dowiedzieć się, do czego wspólnie zmierzacie, aby wyobrażając sobie to, kręcili ten sam film. Kilka razy podchodziłem do zestawu. Ale Adama – nie sądzę, iż można przecenić fakt, iż był wieszany na drutach, rozmawiał z piłką tenisową lub był zastępcą. Trzeba naprawdę dużego zaangażowania wyobraźni, aby pozwolić sobie pójść tam, gdzie on poszedł.”

Sandler ze swojej strony twierdzi, iż dokonana przez Dano interpretacja kosmity Hanuša była czymś, czego trzymał się przez cały czas produkcji, choćby gdy pracowali osobno. „Paul jako osoba, sposób, w jaki to grał, tylko jego głos wywarł na mnie wpływ” – mówi. „A ktokolwiek czytał ze mną te wersety, gdy Paula nie było, starał się emanować spokojem i duchową mądrością”.

Dano mówi, iż obaj polegali na Rencku, który „kierował różnymi utworami”, jeżeli chodzi o zapewnienie, iż ich oddzielne występy będą spójne i powiązane. „Podczas kręcenia filmu często zdarza się spadek zaufania” – mówi. „Albo odgrywanie sztuki. Albo zrobić coś takiego, naprawdę. Trzeba więc zaufać jesieni.

Astronauta Premiera będzie miała limitowaną premierę kinową 23 lutego. Transmisja strumieniowa w serwisie Netflix rozpocznie się 1 marca. Firma Polygon opublikuje więcej informacji na temat filmu bliżej premiery w serwisie Netflix, w tym wywiad z Johanem Renckiem, w którym wyjaśni, dlaczego chce, aby Sandler zagrał go w nieuniknionym biograficzny.