10 marca 1870 r. urodziła się Ester Rachel Kamińska, aktorka, założycielka Teatru Żydowskiego

Aktorka teatru jidisz, zwana „matką żydowskiego teatru”, urodziła się w 1870 roku w Porozowie koło Wołkowyska jako córka miejscowego kantora, zmarła w 1925 w Warszawie. Z domu Halpern (Helpern, Hailpern), żona Abrahama Izaaka Kamińskiego, matka Idy i Józefa Kamińskich.

Rys biograficzny

Zaczęła pracować jako modystka. Na scenie zadebiutowała w 1888 w Warszawie. Sztuce teatralnej poświęciła się całkowicie po śmierci rodziców, od 1893 występując z trupą swego przyszłego męża Abrahama Izaaka Kamińskiego, grając głównie w operetkach. Prawdziwa sława przyszła dopiero po kilku latach, kiedy Kamińska podjęła repertuar poważny – wiązało się to z warszawską prapremierą Di Gołdene Kejt I.L. Pereca i tournée po Rosji (1908-1909).

Nie bez znaczenia było dobre przyjęcie artystki przez kręgi bogatych, zasymilowanych Żydów w Moskwie i Petersburgu. Kamińska występowała także w Stanach Zjednoczonych, Londynie i Paryżu. Zasłynęła jako odtwórczyni ról w sztukach Jakuba Gordina (zwłaszcza Mirełe Eros), ale także w Norze Henryka Ibsena i Damie Kameliowej Aleksandra Dumasa. To jej osobie – będącej filarem „Trupy Wileńskiej” – przypisywano zasługę wylansowania na scenie żydowskiej klasyki europejskiej: Szekspira, Czechowa i Shawa. Kamińska wystąpiła także w filmach jidisz: Mirełe Eros (1912), Der Unbekanter (Nieznajomy, 1913), Di Sztifmuter (Macocha, 1914), Tkijes kaf (Ślubowanie, 1924).

za; culture.pl

Portal Warszawski